แปดขุนเขา

 

หนังสือชื่อ  :  แปดขุนเขา

ผู้แต่ง  :  Paolo Cognetti

ผู้แปล :  นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ

สำนักพิมพ์  :  อ่านอิตาลี

เคยอ่านหนังสือเล่มไหนที่ถึงแม้จะอ่านจบไปแล้ว แต่จิตใจยังมูฟออนไปจากเรื่องราวในหนังสือเล่มนั้นไม่ได้ไหมคะ.... สำหรับเราแล้ว "แปดขุนเขา" คือหนังสือเล่มนั้นค่ะ

ถ้าพูดถึงเนื้อเรื่อง แปดขุนเขาเป็นเรื่องความผูกพันธ์ของเพื่อนสองคนที่รู้จักกันมาทั้งชีวิต คือเป็นเรื่องธรรมดาทั่วๆ ไป เป็นชีวิตปกติของคนธรรมดาจริงๆ เนื้อหาเป็นลักษณะของการบรรยาย ดังนั้นตัวอักษรจึงติดกันเป็นพืด ไม่ค่อยมีบทสนทนาของตัวละครค่ะ เพราะเขียนเล่าจากความทรงจำของตัวเอกของเรื่อง .... แต่เพราะความธรรมดานี้เองทำให้สัมผัสถึงเนื้อเรื่อง ทำให้รู้สึกเชื่อมโยงเนื้อเรื่องในหนังสือเข้ากับชีวิตส่วนตัวของเราคนอ่าน

ตัวเอกของเรื่อง ผู้ถ่ายทอดความคิดคือ "ปิเอโตร" เขาเล่าถึงความทรงจำที่เขามีต่อพ่อและแม่ เขาเติบโตมาในครอบครัวที่รักการปีนเขา แต่แต่ละคนก็มีระดับความสูงที่ตนเองพอใจ ระดับความสูงที่แม่รู้สึกสบายใจที่จะปีนอยู่ที่ระดับหนึ่งพันฟุต ตรงนั้นมีทุ่งหญ้า มีลำธาร ต้นไม้ แม่ชอบที่จะนั่งปิกนิค อ่านหนังสือ ...ในขณะที่พ่อกลับตรงกันข้าม พ่อเป็นพวกวิ่งตามความฝัน มีเป้าหมาย และวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อให้ถึงจุดหมาย โดยไม่สนใจใยดีดอกไม้ข้างทาง พ่อมักจะปีนเขาให้ถึงจุดยอดในเวลาที่เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อถึงยอดเขา แทนที่พ่อจะดีใจ พ่อกลับเบื่อ และกลับบ้าน รอคอยวันที่จะปีนยอดเขาใหม่อีกครั้ง

แม่กับพ่อของปิเอโตรเช่าบ้านที่หมู่บ้านกรานาในทุกหน้าร้อน พ่อกับปิเอโตรก็ปีนเขาไป ส่วนแม่ก็ชิลกับชีวิต กับธรรมชาติ

ที่หมู่บ้านกรานา ปิเอโตรได้เป็นเพื่อนกับ "บรูโน" บรูโนเป็นเด็กเลี้ยงวัว อาศัยอยู่กับแม่ ลุง และป้า แม่ของปิเอโตรเป็นผู้หญิงใจดี เป็นนักสังคมสงเคราะห์ เธอช่วยพูดให้บรูโนได้เรียนต่อแบบเรียนทางไกล ...สำหรับบรูโนแล้ว พ่อกับแม่ของปิเอโตรเหมือนพ่อและแม่ในฝันของเขา ส่วนปิเอโตรก็เป็นเหมือนทั้งเพื่อนและน้องชาย

ชีวิตดำเนินไปเรื่อยๆ ปิเอโตรทะเลาะกับพ่อ และปฏิเสธที่จะปีนเขา ไม่ชอบปีนเขา ชอบปีนหน้าผามากกว่า พ่อก็เลยต้องปีนเขาลำพัง 

ชีวิตดำเนินไปเรื่อยๆ ปิเอโตรท่องโลกไปเรื่อยๆ ทำสารคดี ยังคงหมางเมินกับพ่อ ติดต่อกับครอบครัวด้วยวิธีเขียนจดหมายหาแม่...จนพ่อเสียชีวิต พินัยกรรมพ่อยกบ้านบนหน้าผาหลังหนึ่งที่หมู่บ้านกรานาให้แก่ปิเอโตร ซึ่งเรื่องนี้สร้างความประหลาดใจให้แก่เขามาก เพราะไม่รู้มาก่อนว่าพ่อแอบซื้อบ้านที่หมู่บ้านนั้น ...ด้วยความอยากรู้ เขาก็เลยกลับไปดูบ้าน

บรูโนตอนนี้ทำงานเป็นช่างก่อสร้าง และยังคงอยู่ที่หมู่บ้านกรานา ไม่ไปไหนเลย ...มิตรภาพแบบหลุดๆ หายๆ ของทั้งคู่ก็ต่อกันติดไม่ยาก ทั้งคู่ช่วยสร้างบ้านบนหน้าผา...ดูเหมือนบรูโนจะใกล้ชิดกับพ่อของปิเอโตรมากกว่าลูกชายแท้ๆ เพราะทั้งคู่ปีนเขาด้วยกันเสมอๆ

แปดขุนเขาคือเรื่องเล่าที่ปิเอโตรได้ยินเมื่อตอนไปถ่ายทำสารคดีที่เนปาลค่ะ ชายลูกหาบชาวธิเบตเล่าให้ฟังว่า มีแปดขุนเขา และแปดมหาสมุทรล้อมรอบเขาพระสุเมรุที่เป็นเขาที่สูงที่สุด และมีคนอยู่สองประเภท ประเภทหนึ่งท่องไปทั่วทั้งแปดขุนเขา ในขณะที่อีกประเภท มุ่งมั่นแต่ที่จะพิชิตยอดเขาที่สูงที่สุดคือเขาพระสุเมรุเท่านั้น คำถามคือใครได้เรียนรู้มากกว่ากัน ระหว่างคนที่ท่องไปทั่วแปดขุนเขา หรือคนที่พิชิตเขาพระสุเมรุ

ถ้าเปรียบไปแล้ว ชีวิตบรูโนก็เหมือนคนที่อยู่บนเขาพระสุเมรุ เขาไม่เคยไปไหนนอกจากกรานาเลย ในขณะที่ชีวิตของปิเอโตรคือคนที่ท่องไปทั้งแปดขุนเขา 

ชีวิตดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่ได้สวยหรู สำหรับบรูโน มีช่วงที่งดงามคือเขาพบรัก กู้เงินมาทำฟาร์มเลี้ยงวัว มีลูกสาว ....แต่จากนั้นฤดูหนาวก็เข้ามา ฟาร์มกิจการไม่ดี ภรรยาของบรูโนจากลงจากภูเขามางานทำในเมือง อีกอย่างลูกต้องเข้าโรงเรียน แต่บรูโนไม่ยอม ทั้งคู่เลยเลิกกัน ฟาร์มประกาศล้มละลาย บรูโนสูญเสียทุกอย่าง แต่ก็ไม่ยอมลงจากภูเขา และพักอยู่ที่บ้านบนหน้าผาหลังที่ทั้งบรูโนและปิเอโตรช่วยกันสร้าง

ส่วนปิเอโตรทำงานอาสาสมัครที่เนปาล เหมือนเขายึดภูเขาหิมาลัยเป็นบ้าน และยังไม่มีครอบครัว เหมือนชีวิตที่ไม่ต้องการผูกพันหรือมีพันธะกับอะไร...เมื่อได้ยินข่าวมรสุมชีวิตของบรูโน ก็กลับมาช่วยกล่อมบรูโน แต่ไม่สำเร็จ บรูโนยังคงยืนยันที่จะอยู่ที่บ้านหน้าผาบนภูเขาต่อไป

ต่อมาหิมะถล่ม บรูโนหายไป แม้กู้ภัยจะตามหาแต่ไม่เจอร่าง แต่ก็คาดว่าจะเสียชีวิต

....ในชีวิตคนเรา บางคนมีภูเขาที่เราไม่สามารถกลับไปได้อีก คนที่ท่องไปทั่วทั้งแปดขุนเขา เหมือนอย่างปิเอโตรหรือพ่อของปิเอโตร (หรือเราเอง) ก็คือคนที่สูญเสียเพื่อนบนภูเขาแห่งแรกที่สูงที่สุด เราจึงได้แต่ท่องไปบนแปดขุนเขา