The Cinnamon Bun Book Store

 

หนังสือชื่อ  :  The Cinnamon Bun Book Store

ผู้แต่ง  :  Laurie Gilmore

สำนักพิมพ์  :  HarperCollinsPublisher Ltd

เป็นเล่มที่สองในชุด Dream Harbor Series ค่ะ (แต่ละเล่มอ่านแยกกันได้ค่ะ หรืออ่านก่อนหลังก็ได้ ไม่มีงง) เป็นนิยายรักใสๆ ไม่มีดราม่า ไม่มีมือที่สาม อ่านได้เบาๆ โดยมีฉากหลังเป็นหมู่บ้าน Dream Harbor ที่ตัวละครทุกคนอยู่

เล่มนี้เป็นเรื่องของ Hazel ผู้จัดการร้านหนังสือชื่อ Cinnamon Bun Book Store เป็นร้านหนังสือประจำเมืองแห่งนี้ -- ชีวิตของ Hazel เรียบง่ายมาเสมอ และตอนนี้เธออายุจะเข้าใกล้ 30 แล้ว อารมณ์วิกฤตวัย (ใกล้) กลางคน ทำให้ Hazel รู้สึกว่าอยากทำอะไรตื่นเต้นในชีวิตบ้าง 

ในร้านมีลูกค้าขาประจำ ที่ดูภายนอกไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนชอบอ่านหนังสือ อย่าง Noah แวะมาซื้อหนังสือประจำ เพื่อนๆ ของ Hazel กระซิบบอกเธอว่า Noah กำลังตามจีบเธออยู่ แต่ Hazel ไม่อยากจะเชื่อ --- Noah ทำทัวร์ตกปลาค่ะ เขามีเรือ และนำทัวร์พานักท่องเที่ยวไปตกปลา นอกเวลาล่องเรือ ก็พักอยู่ชั้นบนของผับของ Mac และถ้าว่างก็ลงมาข้างล่างมาช่วยงานเป็นบาร์เทนเดอร์ในผับ

ช่วงเดือนก่อนวันเกิดของ Hazel เธอพบว่า หนังสือที่วางขายในร้าน มีใครบางคนเอาปากกามาไฮไลต์บางประโยคในหนังสือ ทำให้หนังสือเล่มนั้นตีเป็นเสีย ขายไม่ได้ -- Hazel ไม่พอใจ แต่ขณะเดียวกันก็สงสัยในประโยคที่ถูกทำเครื่องหมายไว้ และเริ่มทำตามที่หนังสือแนะนำ และ Noah ก็บังเอิญรู้เรื่องนี้ และก็ช่วยเธอ

Hazel ขอให้ Noah ช่วยเพราะคิดว่า Noah มีบุคลิกแบบคนไม่มีกังวลอะไร ใช้ชีวิตสบายๆ ไม่คิดลึก คิดมาก ซึ่งตรงกันข้ามกับเธอ เธออยากเป็นคนแบบนั้นบ้าง และอยากมีชีวิตก่อนถึงวันครบรอบวันเกิดแบบสนุกๆ ลองใช้ชีวิตแบบไร้กังวล ไม่คิดมากดูบ้าง

คนที่ภายนอกดูเหมือนไม่คิดอะไรมากอย่าง Noah จริงๆ แล้วมีเรื่องในใจ Noah มีปมในใจเพราะเขาเรียนไม่จบ ถึงแม้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ระบบการเรียนไม่เหมาะกับเขา เขาไม่สามารถนั่งเรียนในห้องเรียนได้ จนสุดท้ายก็เรียนไม่จบ พอมาทำงานช่วยกิจการของพ่อ พองานที่รับผิดชอบเริ่มมีความซับซ้อนขึ้น เขาก็ไม่สามารถทำได้ ก็เลยออกจากบ้านมา ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง มาอยู่ที่ Dream Harbor -- ดังนั้น Noah จึงมีปมว่า ตนเองไม่ดีพอ ไม่ดีพอสำหรับคนดีๆ อย่าง Hazel ด้วย

เนี่ยแหละค่ะ ต่างคนก็ต่างจีบกันไประหว่างนั้นก็ไม่แน่ใจในอีกฝ่าย Hazel ก็คิดว่า ผู้ชายเป็นพวกสนุกไปเรื่อยๆ คงไม่จริงจังกับยายเฉิ่มอย่างเธอ ส่วน Noah ก็คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสม ไม่ดีสำหรับผู้หญิงดีๆ อย่างเธอ

จบแฮปปี้ค่ะ พร้อมเฉลยว่าใครคือบุคคลปริศนาที่มาแอบทำไฮไลต์หนังสือในร้าน

สนุกแบบโลกสวย อ่านสบายๆ 

ขบวนแห่ศพนักบุญปีเตอร์

 

หนังสือชื่อ  :  ขบวนแห่ศพนักบุญปีเตอร์

ผู้แต่ง  :  มิยาเบะ มิยูกิ

ผู้แปล  :  บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์

สำนักพิมพ์  :  ไดฟุกุ

สนุกมาก เป็นหนังสือที่สืบสวนที่สนุกที่สุดประจำปี 2025 ที่ได้อ่านมาเลยค่ะ ...หน้าปกและชื่อเรื่องจะเขียนว่าเล่ม 1 แต่ในอีบุ๊กคือครบจบในเล่มเดียวค่ะ 

นักบุญปีเตอร์คือ นักบุญหนึ่งในสาวกของพระเยซู ที่ปฏิเสธการเป็นสาวกของพระเยซูตอนที่พระเยซูถูกรุมล้อมและนำไปตรึงไม้กางเขน นักบุญปีเตอร์คงกลัวตาย กลัวความคลั่งของคนที่เขามาเอาตัวพระเยซู จึงปฏิเสธว่าตนไม่ใช่ลูกศิษย์ของพระเยซูถึงสามครั้ง ...หลังจากที่พระเยซูถูกตรึงไม้กางเขนไปแล้ว นักบุญปีเตอร์จึงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยความรู้สึกผิด สุดท้ายนักบุญปีเตอร์ก็เสียชีวิตลงด้วยการถูกตรึงไม้กางเขนเช่นเดียวกับพระเยซู (แต่ตรึงแบบกลับหัวลง) 

ดังนั้น เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องของคนที่มีชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึกผิดในสิ่งที่ตนกระทำลงไป

หนังสือบรรยายตามสายตาของตัวเอกของเรื่อง คือ "ซึงิมูระ ซาบูโร" เป็นลูกเขยมหาเศรษฐี และถูกพ่อตาสั่งให้ลาออกจากงานเก่า มาทำงานเป็นรอง บ.ก. ของนิตยสารภายในของบริษัทพ่อตาเอง 

ซาบูโรและหัวหน้าต้องเดินทางไปสัมภาษณ์อดีตผู้บริหารบริษัทที่บ้านพักตากอากาศสำหรับคนชรา ...ขากลับก็นั่งรถเมล์กลับ ...กลายเป็นว่า หนึ่งในผู้โดยสารรถเมล์ลุกขึ้นมาเป็นโจรจับตัวประกัน 

ตัวประกันมีทั้งหมดหกคนรวมคนขับรถ คนร้ายปล่อยคนขับรถกับคนชราให้ออกไปแจ้งความบอกตำรวจ ดังนั้นในรถเมล์จึงเหลืออยู่ 5 คน รวมทั้งซาบูโรและหัวหน้า

คนร้ายไม่ได้ต้องการเงิน แต่เรียกร้องขอพบคน 3 คน ให้ตำรวจพามาให้ได้ภายในหนึ่งชั่วโมง 

แน่นอนอยู่แล้วว่า การจับตัวประกันแบบนี้ คนร้ายจบไม่สวย ...ดังนั้นตอนจบคือตัวประกันทุกคนรอด และคนร้ายเสียชีวิต

....แต่เรื่องทั้งหมดไม่จบเพียงเท่านี้ 

หลังเหตุการณ์จี้ตัวประกันบนรถเมล์ กลายเป็นว่า ชีวิตของคนร้ายเป็นปริศนา ไม่มีใครทราบแรงจูงใจของเขา และสามคนที่เขาต้องการพบนั้นเกี่ยวข้องอะไร ต้องการพบเพื่ออะไร

เรื่องมันไม่จบ เพราะจู่ๆ ตัวประกันทุกคนก็ได้รับพัสดุ ภายในซองเป็นเงินจากคนร้าย บอกว่าเป็นค่าทำขวัญ ตัวประกันจึงมารวมตัวกันเพื่อปรึกษาเรื่องนี้ เพราะไม่กี่ชั่วโมงที่ตกเป็นตัวประกัน ทำให้ทุกคนรู้สึกผูกพันกัน ...ในหมู่ตัวประกัน มีบางคนต้องการใช้เงิน ส่วนบางคนไม่ต้องการแตะต้องเงินนี้ และอยากให้แจ้งตำรวจ ในที่สุดเลยตกลงกันว่า เก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวก่อน ระหว่างนี้ก็จะสืบหาว่าใครคือคนส่งเงิน และเกี่ยวข้องอะไรกับคนร้าย รวมถึงสืบให้รู้ด้วยว่าคนร้ายมีแรงจูงใจอะไร จึงมาจี้รถเมล์

.

สนุกด้วยสำนวนการเขียน เรื่องที่เดาตอนจบไม่ได้ ซับซ้อน และมีแทรกด้วยชีวิตส่วนตัวของซาบูโรที่ไม่ง่ายเลย กับการเป็นหนูตกถังข้าวสาร ที่ต้องพยายามไม่ใส่ใจกับเสียงคนรอบข้าง และพยายามประคับประคองชีวิตสมรส (ภรรยาที่ไม่เพียงฐานะต่างกัน แต่วิธีคิดของคนเราก็เป็นไปตามฐานะด้วย)

.

อ่านจบเห็นด้วยกับซาบูโรที่ว่า ความชั่วร้ายติดต่อกันได้ ซาบูโรเปรียบเทียบว่าความชั่วเหมือนแหวนเอกธำมรงค์ในเรื่องลอร์ดออฟเดอะริง และเมื่ออยู่ในอำนาจของมัน ชีวิตก็ไม่มีวันสงบอีก 

โทคิโอะ

 หนังสือชื่อ  :  โทคิโอะ

ผู้แต่ง  :  ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ผู้แปล  :  ดนูรัตน์ ทุ่งบูรพา 

สำนักพิมพ์  :   ไดฟุกุ

เป็นแนวเรื่องข้ามเวลา ลูกชายย้อนเวลากลับมาช่วยทำให้พ่อใช้ชีวิตอยู่ในร่องในรอย 

โทคิโอะ เป็นลูกชายของ "มิยาโมโตะ ทาคุมิ" -- ตัวโทคิโอะป่วยด้วยโรคทางพันธุกรรมที่ชื่อ "โรคเกรโกริอุส" -- เป็นโรคที่ไม่มีอยู่จริงค่ะ ผู้แต่งสมมุติขึ้นมา -- โรคนี้แสดงอาการขึ้นเมื่อโทคิโอะใกล้จบ ม.3 และทำให้เขาต้องนอนติดเตียงอยู่กว่าสามปี อาการมีแต่จะหนักขึ้นหนักขึ้น จนใกล้ถึงวาระสุดท้ายเต็มที

กลายเป็นว่า เมื่อตายไป โทคิโอะได้ย้อนเวลามาในปี 1979 ตอนที่ทาคุมิผู้พ่ออายุ 23 ปี -- ในตอนนั้นทาคุมิเป็นคนสันดานแย่ ไม่เป็นโล้เป็นพาย ทำงานไม่ทน เปลี่ยนงานบ่อย เงินก็ไถแฟนใช้ ทำตัวเอาแต่ใจ ลูกคุณหนู เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง มีความฝันเลื่อนลอยว่าจะรวยสักวัน แต่สองมือไม่เคยทำอะไร 

โทคิโอะย้อนเวลามาเจอทาคุมิที่สวนสาธารณะฮานะยะชิกิ และก็ตามติดเขาตั้งแต่นั้น 

ทาคุมิตอนนั้นมีแฟนชื่อ "จิสุรุ" เป็นผู้หญิงดี คอยตามล้างตามเช็ดปัญหาที่ทาคุมิก่อ คอยฝากงานให้ แต่ทาคุมิก็ทำไม่ทน ...จนฟางเส้นสุดท้าย จิสุรุขอร้องให้ทาคุมิไปสมัครงานเป็น รปภ. ทาคุมิรับปาก แต่ไปสายเพราะมัวแต่เล่นปาจิโกะ แถมยังปากเสียทะเลาะกับคนให้สัมภาษณ์ ...พอทาคุมิกลับมาก็พบว่าจิสุรุทิ้งจดหมายลาไว้ให้ดูต่างหน้า เจ้าตัวหายไปเสียแล้ว

แต่ดูเหมือนว่า แฟนใหม่ของจิสุรุ (หรือผู้ชายที่จิสุรุหนีไปด้วยกัน) นั้นได้ก่อเรื่องบางอย่างไว้ ทำให้มาเฟียก็ออกตามหาเช่นกัน โดยมาเฟียข่มขู่ให้ทาคุมิหาแฟนให้เจอ

โทคิโอะอยากให้ทาคุมิไปพบแม่แท้ๆ ที่เขารังเกียจมาโดยตลอด ...ทาคุมิมีปมว่าพ่อแม่ทิ้งค่ะ โดยเขาไม่รู้ว่าพ่อแท้ๆ ของเขาเป็นใคร เขาเกิดมาจากแม่วัยรุ่น ตอนเล็กๆ เขาป่วยบ่อย แม่แท้ๆ ของเขาก็ป่วยทำให้ทำงานหนักไม่ได้ แม่แท้ๆ จึงตัดใจยกเขาให้เป็นลูกบุญธรรมของครอบครัวที่ไม่มีบุตรคู่หนึ่ง

เมื่อทาคุมิรู้ความจริงเขาจึงรู้สึกโกรธ และไม่อยากฟังคำอธิบายใดๆ จนกระทั่งแม่แท้ๆ ของเขากำลังป่วยหนัก และขอร้องให้เขามาดูใจเธอเป็นครั้งสุดท้าย ทาคุมิปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย ...แต่โทคิโอะตื้อให้เขาไปเจอแม่ เพราะเป็นเส้นทางผ่านไปโอซากะเพื่อตามหาจิสุรุ (ที่คาดว่าไปหาเพื่อนที่นั่น)อยู่แล้ว

----

สนุกนะคะ อาจจะไม่ค่อยอินกับเรื่องย้อนเวลา แต่ผู้เขียนเล่าเรื่องได้สนุก คนแปลก็แปลดีค่ะ มีอธิบายบริบท หรือมุกบางมุกที่ถ้าไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นจะไม่เข้าใจ

เรื่องนี้ทิ้งปมให้ขบคิดเรื่องการมีชีวิต ...อย่างโทคิโอะ ถ้าเขารู้ว่าเขาเกิดมาพร้อมกับโรคทางพันธุกรรมที่รักษาไม่หาย และต้องตายทรมานตั้งแต่อายุยังน้อย เขาจะโกรธพ่อแม่ของเขาหรือไม่? โดยเฉพาะถ้าเขารู้ว่าพ่อแม่เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาจะป่วย แต่เลือกที่จะไม่ทำแท้ง กลับปล่อยให้เขาคลอดออกมา

อ่านแล้วชวนให้พิจารณาเรื่องความตาย คนเราตายในที่สุดทุกคนแหละค่ะ แต่ส่วนใหญ่เราจะไม่รู้ว่าเมื่อไร และวิธีใด การมีชีวิตอยู่ในแต่ละวัน การสามารถหายใจเข้า-ออกในปัจจุบันขณะ จึงเป็นเรื่องที่ควรขอบคุณแล้ว 

ด้ายแห่งความหวัง

 

หนังสือชื่อ  :  ด้ายแห่งความหวัง

ผู้แต่ง  :  ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ผู้แปล  :  บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์

สำนักพิมพ์  :  ไดฟุกุ

สนุกค่ะ ส่วนตัวคิดว่าเป็นนิยายของผู้เขียน "เคโงะ" ที่สนุกรองมาจากเรื่อง "พระอาทิตย์เที่ยงคืน" เลย -- อย่าให้หน้าปกหลอกเราค่ะ หน้าปกดูเศร้าๆ เรื่องตอนบทนำก็เศร้า แต่ถ้าอ่านจนจบจะสรุปได้ว่าเป็นหนังสือที่อบอุ่นหัวใจเล่มหนึ่งเลยทีเดียว

บทนำเกริ่นเรื่องโศกนาฏกรรมของครอบครัวฮิโอมิ ยูกิโนยุ กับเรโกะ ภรรยา ทั้งคู่สูญเสียลูกทั้งสองคนในคราวเดียวกันด้วยเหตุแผ่นดินไหว ทั้งสองสามีภรรยาใจสลาย แต่สุดท้ายก็ตกลงกันว่าจะพยายามมีลูกใหม่อีกครั้ง เหมือนมีลูกใหม่เพื่อทดแทนความสูญเสีย เยียวยาจิตใจของทั้งคู่

จากนั้นหนังสือก็ตัดกลับเข้ายุคปัจจุบัน มีคดีที่ตำรวจอย่าง "มัตสึยิมะ ชูเฮ" ต้องสืบสวน คือคดีฆาตกรรมของหญิงวัยกลางคนเจ้าของร้านเค้ก ที่พบเสียชีวิตจากการถูกแทง ...เป็นคดีที่ปวดหัวมาก เพราะผู้ตายไม่มีศัตรูที่ไหน เป็นคนดี หย่า และโสด ...ตำรวจมืดแปดด้านในการหาแรงจูงใจกับคดีฆาตกรรมครั้งนี้

ในอีกบท หนังสือก็เล่าถึง "โยชิฮาระ อายาโกะ" ผู้จัดการโรงแรมแบบเรียวกังแห่งหนึ่ง ซึ่งพ่อของเธอกำลังป่วยหนัก และวาระสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกทีๆ พ่อได้ทำพินัยกรรมแบบรับรองอย่างเป็นทางการไว้แล้ว ดังนั้นทนายจึงส่งสำเนาพินัยกรรมนั้นในเธออ่าน (ตามกฎหมายญี่ปุ่นคือ การทำพินัยกรรมแบบนี้ เปิดอ่านก่อนเสียขีวิตได้ คนข้างหลังจะได้เตรียมตัว เพราะพินัยกรรมตัวจริงได้รับการรับรองและลงทะเบียนในศาลแล้ว -- เหมือนของฮอลแลนด์) --- เนื้อหาหนึ่งในพินัยกรรมคือการรับรองบุตร ...บุตรซึ่งอายาโกะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตนเองมีน้องชาย (คนละแม่) และน้องชายที่ว่าคือ "มัตสึยิมะ ชูเฮ" 

ดังนั้นในเล่มนี้ จึงมีสองเรื่องในเล่มเดียวกัน คือ เรื่องไขปริศนาคดีฆาตกรรม ซึ่งมีความเกี่ยวเนื่องกับครอบครัวฮิโอมิ ยูกิโนยุ อย่างคาดไม่ถึง และอีกเรื่องคือเรื่องชาติกำเนิดส่วนตัวของ "มัตสึยิมะ ชูเฮ" 

ความหมายของ "ด้ายแห่งความหวัง" ในหนังสือเล่มนี้ คือสายใยบางๆ ทางสายเลือดที่ผูกพันคนเข้าด้วยกัน ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้เลี้ยงดู 

ไซเลนต์ โตเกียว

 

หนังสือชื่อ  :  ไซเลนต์ โตเกียว

ผู้แต่ง  :  ทาเคฮิโกะ ฮาตะ

ผู้แปล  :  เกวลิน ลิขิตวิทยาวุฒิ

สำนักพิมพ์  :  ไดฟุกุ

อ่านแล้วเหมือนดูนิยายแอคชั่นมันๆ เรื่องหนึ่งเลยค่ะ 

.

หนังสือเริ่มด้วยการเล่าถึงตัวละครแต่ละคน ซึ่งดูเหมือนทั้งหมดไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย เช่น 

ฮาซาฮินะ จิน พ่อครัวฝีมือดีทำงานร้านอาหาร แต่เหมือนกำลังหนีใครบางคนหรืออะไรบางอย่าง ทำให้เขาต้องเปลี่ยนงานไปร้านอื่นๆ เรื่อยๆ

อินามิ อายาโนะ ที่มางานปาร์ตี้จับคู่ และได้เจอกับ สุนางะ โมโตกิ โปรแกรมเมอร์ที่ร่ำรวยและสันโดษ

คุรุสุ โคตะ เด็กทำงานเป็นพาร์ทไทม์ในรายการข่าวทีวี 

ยามาอุจิ ไอโกะ แม่บ้านธรรมดาๆ ที่ออกไปช้อปปิ้งซื้อของขวัญให้สามี ..ความซวยเกิดขึ้นเมื่อเธอไปนั่งพักที่ม้านั่งตัวหนึ่ง จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งมาบอกว่า ม้านั่งที่เธอนั่งอยู่นั้นมีระเบิด และถ้าเธอลุกขึ้นมันจะระเบิดทันที และออกคำสั่งให้เธอทำตาม 

.

..พอนักข่าวไปทำข่าว อายาโนะก็เลยสลับในนักข่าวคนหนึ่งนั่งแทน ...แต่เมื่อทีมกู้ระเบิดมาจัดการ ระเบิดก็เกิดระเบิดขึ้น ...แต่โชคดีเป็นระเบิดที่มีแต่เสียง ไม่มีดินระเบิด ...ส่วนไอโกะก็ลากโคตะหนีออกจากที่เกิดเหตุตามคำสั่งของคนราย

คนร้ายขู่ว่าจะมีการวางระเบิดอีก มีการระบุวันและเวลา พร้อมทั้งประกาศว่านี่คือสงคราม คนร้ายเรียกร้องขอคุยกับนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น

.

ตำรวจพบว่า ระเบิดที่คนร้ายวางนั้น สร้างโดยผู้เชี่ยวชาญ ...แต่ดูเหมือนตำรวจไม่ค่อยเชื่อว่าคนร้ายจะทำตามคำขู่ จะวางระเบิดอีก แต่ก็ไม่ประมาท ส่วนนายกฯ ก็ปฏิเสธข้อเสนอขอพบของคนร้าย

คนร้ายขู่ว่าจะวางระเบิดที่รูปปั้นฮาจิโก ตำรวจเลยต้องปิดสถานที่และค้นหาระเบิด แต่ประชาชนก็สนใจ มามุงดู มาถ่ายรูปจนที่ตรงนั้นคึกคักกว่าทุกวัน (เลยเห็นได้ชัดว่า ตำรวจไม่ได้ซีเรียสว่าคนร้ายจะลงมือจริงๆ)

กลายเป็นว่า ระเบิดเกิดขึ้นจริง มีคนตายเยอะมาก 

.

คนร้ายขู่ว่าจะวางระเบิดอีกครั้ง แต่รอบนี้ไม่บอกสถานที่ บอกเพียงว่าเป็นที่ใดที่หนึ่งในโตเกียว

.

ความสนุกนอกจากการหาว่าใครคือคนร้ายแล้ว ยังคือการหาความเชื่อมโยงของตัวละครแต่ละตัว ที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวกันเลย 

ยืมชื่อฆ่า

 

หนังสือชื่อ  :  ยืมชื่อฆ่า

ผู้แต่ง  :  ชิโมมุระ อัตสึชิ

ผู้แปล  :  ดนูรัตน์ ทุ่งบูรพา

สำนักพิมพ์  :  ไดฟุกุ

เป็นนิยายที่อึดอัดที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยค่ะ ...คือด้วยการอ่านหนังสือ เราไม่เห็นหน้าตัวละคร เราจะจำแนกตัวละครแต่ละคนด้วยชื่อ ...แต่เล่มนี้ ตัวละครทุกคนมีชื่อเดียวกัน คือ "โอยามะ มาซาโนริ" แถมมีคนชื่อนี้ 9-10 คนในเล่มด้วย อีกทั้งตอนผู้แต่งเล่าย้อนอดีตก็ไม่ได้บอกว่านี่คือส่วนที่ย้อนอดีต 

ถึงแม้จะอ่านไปงงไป อึดอัดจนอ่านๆ วางๆ แต่ก็อ่านจนจบค่ะ เพราะเทไม่ลง เพราะอยากรู้ว่าใครกันแน่คือคนร้าย 

เรื่องเริ่มจากมีคดีฆาตกรรมเด็กหญิงมานามิจัง อายุ 6 ขวบ คนร้ายลงมืออย่างโหดเหี้ยม ในยุคที่ไม่มีการเซ็นเซอร์ภาพศพ ทำให้ภาพหลุดไปออนไลน์ และคนญี่ปุ่นมีอารมณ์ร่วมกับเหตุการณ์นี้มาก ...จนในที่สุดตำรวจก็สามารถจับฆาตกรได้ ...แต่ฆาตกรเป็นเยาวชนอายุ 16 ปี จึงไม่สามารถเปิดเผยชื่อและหน้าตาได้ ทำให้ประชาชนยิ่งโกรธแค้น เพราะเยาวชนที่โหดเหี้ยมเช่นนี้คงติดคุกไม่นาน จึงมีการเรียกร้องให้เปิดเผยชื่อของคนร้าย

...และในที่สุด ชื่อของคนร้ายคดีนี้ก็หลุดออกมา นั่นคือชื่อ "โอยามะ มาซาโนริ" แต่ไม่มีภาพคนร้าย มีแต่ชือ ...ผลก็คือ คนที่ชื่อเหมือนคนร้ายและยิ่งอายุใกล้กันกลายเป็นซวยไปเลย ชีวิตตกอับ เขวไปเลย

เช่น โอยามะ มาซาโนริ ที่เป็นนักฟุตบอลดาวรุ่ง ก็ถูกหลุดจากทีมคัดเลือกเข้ามหาวิทยาลัย ...เขาคิดว่าสาเหตุน่าจะเป็นเพราะชื่อของเขา

หรือ โอยามะ มาซาโนริ ที่เป็นพนักงานพาร์ทไทม์ร้านสะดวกซื้อ ก็โดนเพื่อนร่วมงานเมิน 

...และเมื่อวลาผ่านไป คนร้ายติดคุก คนก็เริ่มเลือนๆ ชื่อ "โอยามะ มาซาโนริ" ไปแล้ว 

เจ็ดปีต่อมา เมื่อคนร้ายพ้นโทษ พ่อของเหยื่อที่คับแค้นใจ ก็บุกไปทำร้าย จนกลายเป็นข่าว ทำให้ชื่อของ "โอยามะ มาซาโนริ" กลับมาเป็นที่พูดถึงอีกครั้ง

คนที่ชื่อ "โอยามะ มาซาโนริ" เหมือนกัน จึงรู้สึกว่าตนไม่ได้รับความเป็นธรรมจากสังคม เลยรวมกลุ่มกันขึ้นเป็น "ชมรมเหยื่อชื่อ-สกุลเดียวกัน โอยามะ มาซาโนริ" มีสมาชิกตอนก่อตั้ง 9 คน ทั้งหมดชื่อ โอยามะ มาซาโนริ ...พอตอนนี้หนังสือจะแยก โอยามะ มาซาโนริ แต่ละคนด้วยรูปร่างหน้าตา หรืออดีต เช่น โอยามะ มาซาโนริคนตาเล็ก โอยามะ มาซาโนริจมูกชมพู่ โอยามะ มาซาโนริอดีตนักฟุตบอล โอยามะ มาซาโนริผมน้ำตาล เป็นต้น

...เริ่มต้นชมรมก็เหมือนมารวมกลุ่มกันปรับทุกข์จากการมีชื่อซ้ำกับฆาตกร ...ไปๆ มาๆ ก็มีการหา โอยามะ มาซาโนริ ที่เป็นฆาตกร เพราะคิดว่า ถ้าเปิดเผยหน้าตาของฆาตกรได้ ชีวิตพวกเขาก็จะได้สงบสักที (สมัยตอนเกิดเหตุเปิดไม่ได้เพราะยังเป็นเยาวชน แต่ตอนนี้เปิดได้แล้ว)

...แต่ถ้าหนึ่งใน โอยามะ มาซาโนริ นั่นคือฆาตกรตัวจริงล่ะ?

.

สนุกค่ะ (แต่อึดอัด) ให้แง่คิดด้วย เรื่องการล่าแม่มด ...สำหรับสถานการณ์ในหนังสือ เป็นสังคมญี่ปุ่น แต่ถ้าบริบทเปลี่ยนเป็นประเทศไทยคงไม่ใช่ปัญหา เพราะการเปลี่ยนชื่อทำได้ง่าย 

ฆาตกรรมเหนือเมฆ

 

หนังสือชื่อ  :  ฆาตกรรมเหนือเมฆ

ผู้แต่ง  :  ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ผู้แปล  :  ดนูรัตน์ ทุ่งบูรพา

สำนักพิมพ์  :  ไดฟุกุ

นิยายนักสืบเบาๆ ค่ะ ที่ว่าเหนือเมฆก็เพราะตัวเอกของเรื่องเป็นแอร์โฮสเตสทำงานบนเครื่องบิน สายการบิน NJA สายการบินในประเทศญี่ปุ่น ก็เลยเป็นที่มาของชื่อเหนือเมฆ แต่ไม่มีการฆาตกรรมบนเครื่องบินอะไรหรอกนะคะ มักจะเป็นเหตุเกิดเมื่อแลนด์บนพื้นดินแล้ว

ตัวเอกของเรื่องคือ Aโกะ กับ Bโกะ เป็นแอร์โฮสเตสทั้งคู่ ไม่ใช่พี่น้องกัน บุคลิก รูปร่างหน้าตาก็ต่างกัน แต่ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกัน 

ในหนังสือจะมีคดีต่างๆ เกิดขึ้นที่ให้คนทั้งคู่ต้องใช้ความสังเกตในการแก้ปัญหา (แล้วแจ้งตำรวจให้มาจับคนร้าย) 

ส่วนตัวคิดว่า ตอนที่สนุกที่สุดคือตอน "โปรดตรวจสัมภาระของท่าน" ซึ่งเป็นตอนที่ไม่มีการฆาตกรรมใดๆ เกิดขึ้นเลยค่ะ มีแต่ปริศนา -- คือสายการบินที่ทั้งสอง A B โกะทำงาน  ได้จัดกิจกรรมเที่ยวบินเบบี้ทัวร์ มีการจัดทัวร์พ่อแม่ลูกอ่อนไปเที่ยวเป็นเที่ยวบินพิเศษ ในเที่ยวบินนั้นมีเด็กทารกในเที่ยวบินทั้งหมด 26 คน ซึ่ง B โกะได้รับมอบหมายให้ดูแลผู้โดยสารครอบครัวเด็กๆ เหล่านี้ -- ขาไปไม่มีปัญหาค่ะ แต่ขากลับโตเกียว ตอนที่ผู้โดยสารทุกคนลงจากเครื่องหมดแล้ว และแอร์โฮสเตสต้องตรวจสอบความเรียบร้อยภายในเครื่อง --- กลับปรากฎว่า มีเด็กทารกถูกทิ้งอยู่!

ทารกมาจากไหน? มาได้อย่างไร? ในเมื่อแม่ๆ ทุกคนที่พาลูกเดินทางมาในเบบี้ทัวร์ไม่มีใครที่ลูกตัวเองหายไป 

เราอ่านเป็น e-book และหนังสือมีการพิมพ์ผิดพลาดนิดหน่อย คือซ้ำทั้งเล่ม กลายเป็นเหมือนมีหนังสือสองเล่มในเล่มเดียว แต่ไม่มีอะไรเสียหายค่ะ แค่อ่านถึงครึ่งเล่มก็จบวางได้ เพราะอีกครึ่งคือวนบทซ้ำกลับมาหน้าแรกใหม่