ด้ายแห่งความหวัง

 

หนังสือชื่อ  :  ด้ายแห่งความหวัง

ผู้แต่ง  :  ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ผู้แปล  :  บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์

สำนักพิมพ์  :  ไดฟุกุ

สนุกค่ะ ส่วนตัวคิดว่าเป็นนิยายของผู้เขียน "เคโงะ" ที่สนุกรองมาจากเรื่อง "พระอาทิตย์เที่ยงคืน" เลย -- อย่าให้หน้าปกหลอกเราค่ะ หน้าปกดูเศร้าๆ เรื่องตอนบทนำก็เศร้า แต่ถ้าอ่านจนจบจะสรุปได้ว่าเป็นหนังสือที่อบอุ่นหัวใจเล่มหนึ่งเลยทีเดียว

บทนำเกริ่นเรื่องโศกนาฏกรรมของครอบครัวฮิโอมิ ยูกิโนยุ กับเรโกะ ภรรยา ทั้งคู่สูญเสียลูกทั้งสองคนในคราวเดียวกันด้วยเหตุแผ่นดินไหว ทั้งสองสามีภรรยาใจสลาย แต่สุดท้ายก็ตกลงกันว่าจะพยายามมีลูกใหม่อีกครั้ง เหมือนมีลูกใหม่เพื่อทดแทนความสูญเสีย เยียวยาจิตใจของทั้งคู่

จากนั้นหนังสือก็ตัดกลับเข้ายุคปัจจุบัน มีคดีที่ตำรวจอย่าง "มัตสึยิมะ ชูเฮ" ต้องสืบสวน คือคดีฆาตกรรมของหญิงวัยกลางคนเจ้าของร้านเค้ก ที่พบเสียชีวิตจากการถูกแทง ...เป็นคดีที่ปวดหัวมาก เพราะผู้ตายไม่มีศัตรูที่ไหน เป็นคนดี หย่า และโสด ...ตำรวจมืดแปดด้านในการหาแรงจูงใจกับคดีฆาตกรรมครั้งนี้

ในอีกบท หนังสือก็เล่าถึง "โยชิฮาระ อายาโกะ" ผู้จัดการโรงแรมแบบเรียวกังแห่งหนึ่ง ซึ่งพ่อของเธอกำลังป่วยหนัก และวาระสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกทีๆ พ่อได้ทำพินัยกรรมแบบรับรองอย่างเป็นทางการไว้แล้ว ดังนั้นทนายจึงส่งสำเนาพินัยกรรมนั้นในเธออ่าน (ตามกฎหมายญี่ปุ่นคือ การทำพินัยกรรมแบบนี้ เปิดอ่านก่อนเสียขีวิตได้ คนข้างหลังจะได้เตรียมตัว เพราะพินัยกรรมตัวจริงได้รับการรับรองและลงทะเบียนในศาลแล้ว -- เหมือนของฮอลแลนด์) --- เนื้อหาหนึ่งในพินัยกรรมคือการรับรองบุตร ...บุตรซึ่งอายาโกะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตนเองมีน้องชาย (คนละแม่) และน้องชายที่ว่าคือ "มัตสึยิมะ ชูเฮ" 

ดังนั้นในเล่มนี้ จึงมีสองเรื่องในเล่มเดียวกัน คือ เรื่องไขปริศนาคดีฆาตกรรม ซึ่งมีความเกี่ยวเนื่องกับครอบครัวฮิโอมิ ยูกิโนยุ อย่างคาดไม่ถึง และอีกเรื่องคือเรื่องชาติกำเนิดส่วนตัวของ "มัตสึยิมะ ชูเฮ" 

ความหมายของ "ด้ายแห่งความหวัง" ในหนังสือเล่มนี้ คือสายใยบางๆ ทางสายเลือดที่ผูกพันคนเข้าด้วยกัน ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้เลี้ยงดู