Freckles

 

หนังสือชื่อ  :  Freckles

ผู้แต่ง  :  Cecelia Ahern

สำนักพิมพ์  :  HarperCollins Publishers

You are the average of the five people you spend the most time with.

เป็นหนังสืออ่านจบเล่มแรกของปีนี้ค่ะ หยิบมาอ่านเพราะคำโปรยข้างบนเลยค่ะ "เราคือค่าเฉลี่ยของคนห้าคนที่เราใช้เวลาส่วนใหญ่ด้วย" 

Freckles คือฉายาของนางเอกค่ะ เพราะเธอตกกระทั่วตัว นางเอกเกิดและโตที่เกาะ Valentia ประเทศไอร์แลนด์ อยู่กับพ่อสองคน แม่ทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆ (ทิ้งจริงๆ เลยค่ะ แบบคลอดแล้วไม่เอาลูก แล้วก็หายไปจากชีวิตนางเอกกับพ่อเลย) นางเอกรู้จักแต่ชื่อแม่ แต่ไม่เคยเห็นหน้าตา

พอนางเอกเรียนจบ และพลาดหวังจากการเป็นตำรวจ ก็เลยย้ายมาอยู่ดับลิน มาทำงานเป็น warden (เจ้าหน้าที่ที่คอยออกใบสั่งแก่รถที่จอดในที่ห้ามจอด รถจอดเกินเวลา ฯลฯ) และดูเหมือนการย้ายมาอยู่ดับลินของเธอมีเจตนาบางอย่างแอบแฝงอยู่...

"You are the average of the five people you spend the most time with." คือคำดูถูกค่ะ เนื่องจากเจ้าของรถเฟอรารี่ที่นางเอกออกใบสั่งให้ทุกวันๆ โกรธเลยกล่าวดูถูก อารมณ์ประมาณก็เพราะชีวิตนางเอกอยู่กับพวกขี้แพ้ไง ดังนั้นเธอจึงเป็นคนขี้แพ้เช่นกัน

คำดูถูกนี้ติดหู ติดใจนางเอกมากค่ะ จนเธอต้องออกค้นหา 5 คนในชีวิตของเธอ...

มันเศร้าตรงที่พอเรายิ่งโตขึ้น 5 คนในชีวิตเราก็ยิ่งไม่ค่อยมีห้าคนที่ว่านี้สักเท่าไรหรอกค่ะ (กติกาคือไม่นับคนในครอบครัวค่ะ ใครก็ได้ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของเรา ที่เรา "ใช้" เวลาอยู่ด้วยกับพวกเขา) พอโตขึ้น เรามักจะอยู่กับงานน่ะค่ะ ยุ่งๆๆ เพื่อนร่วมงาน บางครั้งก็ไม่ใช่เพื่อนเนอะ สังคมก็ต่างคนต่างอยู่ ...​นางเอกก็เผชิญปัญหานี้เช่นกันค่ะ

ห้าคนในชีวิตที่ตอนแรก เธอคิดว่าเธอมีแล้ว แต่เป็นห้าคนสมัยที่ยังอยู่ที่เกาะนะคะ ...​พอเธอกลับไปเยี่ยมบ้านในวันหยุด ...เธอก็พบว่า คนที่เธอสนิทด้วย คนที่เธอเคยนับว่าเป็น 5 คนสำคัญในชีวิต...กลับเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิมแล้ว และเธอต่อกับพวกเขาไม่ติด

ดังนั้นนิยายส่วนที่เหลือ จึงเป็นการตามหาห้าคนสำคัญในชีวิตค่ะ ... ในเมื่อเธอไม่มีห้าคนในชีวิต ณ ตอนนี้ ข่าวดีคือ เธอสามารถเลือกห้าคนที่เป็นแรงบันดาลใจให้เธอ ดังนั้นเธอจึงเขียนจดหมายถึงพวกเขา (ส่วนใหญ่เป็นคนดังที่เป็นแรงบันดาลใจให้เธอค่ะ) 

บางทีการตามหาก็ทำให้เราลืมคนสำคัญที่อยู่ใกล้ตัวไป... 

บางคนที่เราเห็นฉากนอกในโซเชียลมีเดีย ดูเป็นคนดี เป็นแบบอย่างที่น่าเอาอย่าง เบื้องหลังอาจไม่ใช่เช่นนั้นก็ได้ค่ะ

เรื่องดำเนินช้าค่ะ สไตล์การเขียนเหมือนการบรรยายความคิดของนางเอก บรรยายสิ่งที่เธอคิด สิ่งที่เธอได้ยิน ดังนั้นจึงไม่มีคำพูดเป็นบทสนทนาค่ะ ...เป็นสไตล์การเขียนที่แปลกดี แต่ไม่ขัดน่ะค่ะ อ่านไปสักพักก็จะคุ้น 

เราอาจจะไม่ชอบนิสัยของนางเอกนัก แต่เธอดูเป็นคนธรรมดาดีค่ะ ที่บางครั้งก็ทำอะไรผิดพลาด บางครั้งก็ทำให้ชีวิตตัวเองยุ่งยากมีปัญหาอย่างไม่จำเป็น ... แต่สิ่งหนึ่งที่ชอบเกี่ยวกับเธอคือ เธอเป็น woman in action ค่ะ เธอเป็นนักสู้ ไม่ว่าเธอจะทำพลาด น่าขายหน้าแค่ไหน แต่เธอก็จะก้าวต่อไปทำในสิ่งที่เธอเชื่อ เหมือนตอนหนึ่งในหนังสือที่เขียนว่า 

You can't fix the broken outer shell. But you can rebuild.