ฆาตกรรมมนุษย์กบกับศพปริศนา

 

หนังสือชื่อ  :  ฆาตกรรมมนุษย์กบกับศพปริศนา

ผู้แต่ง  :  ชิจิริ นากายามะ

ผู้แปล  :  ทินภาส พาหะนิชย์

สำนักพิมพ์  :  Prism

คำเตือน : มีฉากบรรยายเรื่องการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก พ่อข่มขืนลูก

เหตุเกิดที่อำเภอฮันโน จังหวัดชิซูโอกะ มีคนเจอศพผู้หญิงเปลือยที่ปากแขวนอยู่บนตะขอ ห้อยต่องแต่งอยู่บนชั้น 13 บนแมนชั่น (เกือบ) ร้างแห่งหนึ่ง ฆาตกรไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ มีแค่จดหมายเขียนกลอนด้วยลายมือเด็กๆ เป็นกลอนเกี่ยวกับ "กบ" เปรียบเหยื่อว่าเป็นกบ

อีกไม่กี่วันถัดมา ยังจับคนร้ายไม่ได้ ก็มีเหยื่อเพิ่มมาอีก ศพถูกซ่อนในช่องเก็บสัมภาระท้ายรถที่สุสานรถ วันรุ่งขึ้นรถนั้นก็ถูกอัดบีบให้เป็นสี่เหลี่ยมลูกบาศก์ เลือดทะลัก พนักงานจึงเห็น และเรียกตำรวจ และเจอจดหมายเขียนกลอนเกี่ยวกับ "กบ" ที่ศพ จึงทำให้สันนิษฐานได้ว่าคนร้ายเป็นคนเดียวกัน ...ตำรวจกำลังเจอกับฆาตกรต่อเนื่อง

เหยื่อทั้งคู่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย อยู่อำเภอเดียวกันแต่ต่างตำบล เหยื่อคนแรกเป็นผู้หญิงโสด คนที่สองเป็นชายชรา ...ตำรวจกำลังมืดแปดด้าน แต่เริ่มเห็นรูปแบบการฆ่าว่าสยดสยองเกินมนุษย์ปกติ ฆาตกรมีความเป็นเด็ก ดังนั้นตำรวจจึงมุ่งไปที่อดีตอาชญากรที่เคยก่อคดี แต่ไม่ต้องจำคุกเพราะศาลวินิจฉัยว่ามีความผิดปกติทางจิต และเป็นผู้เยาว์ จึงส่งไปบำบัดแทน พอบำบัดเสร็จแล้วก็ปล่อยให้ใช้ชีวิตในสังคม เรียกกฎหมายตัวนี้ว่า มาตรา 39

แต่การจะเอารายชื่ออดีตอาชญากรเด็กเหล่านี้ ไม่สามารถทำได้ง่ายๆ เนื่องจากติดเรื่องกฎหมายข้อมูลส่วนบุคคล จะไปเอาจากแพทย์ แพทย์ก็ไม่ให้เพราะติดเรื่องจรรยาบรรณ

ต่อมาก็มีการฆาตกรรมโดยฆาตกรคนเดิมอีก คราวนี้เหยื่อเป็นเด็ก ...สถานการณ์ในอำเภอฮันโนจึงตึงเครียด ชาวบ้านกดดันและตำหนิให้ตำรวจจับคนร้ายให้ได้ 

พระเอกของหนังสือเล่มนี้คือตำรวจชื่อ โคเตงาวะ คาสุยะ หนังสือค่อยๆ เล่าพัฒนาการ ทัศนคติที่เปลี่ยนไปของตำรวจจบใหม่คนนี้ผ่านประสบการณ์การตามล่าฆาตกร

สนุก สยอง หักมุม แต่ปิดทุกปม 

เหลือปมเดียวที่คาใจคือ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นในเดือนธันวาคม คือฆาตกรจะรีบไหน? และสถานการณ์ความวุ่นวาย ความกดดันจนประชาชนลุกฮือมาก่อจราจล ปกติมันต้องใช้เวลานานกว่าหลักสัปดาห์มั้ย?

อีกข้อคือ กำแพงทางวัฒนธรรมค่ะ เนื่องจากเป็นหนังสือแปลจากญี่ปุ่น และคนอ่านไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นสักตัว ในเรื่องฆาตกรฆ่าเหยื่อตามตัวพยัญชนะ คืออ่านไปก็อยากเห็นเนอะว่าพยัญชนะนั่นเขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นยังไง ผู้แปลก็ไม่ใส่มาให้ 

แปลดีนะคะ คำผิดก็ไม่มี อ่านไม่สะดุด แต่แปลทื่อๆ อ่ะ ขาดความพิถีพิถัน ไม่ใส่บริบทเพื่อให้คนอ่านไทยเข้าใช้วัฒนธรรม เช่น ตอนตำรวจคุยกับศาสตราจารย์ด้านประสาทวิทยา เป็นฉากการคุยที่ชิงไหวชิงพริบกัน แต่อ่านแล้วรู้สึกทื่อๆ ไม่อิน เพราะไม่เข้าใจบริบทการสนทนาแบบญี่ปุ่น หรือฆาตกรมีความเป็นเด็ก และหมกมุ่นกับกบ ...คือตอนเราเด็ก เราไม่เคยเล่นกับกบ เด็กญี่ปุ่นชอบเล่นกับกบ? ไม่รู้ไง ทำไมจึงเชื่อมกบกับเด็ก เหมือนเด็กญี่ปุ่นเล่นกบตอนเด็ก งง