จิตกาธาน

 

หนังสือชื่อ  :  จิตกาธาน

ผู้แต่ง  :  สรจักร

สำนักพิมพ์  : แพรวสำนักพิมพ์

คำเตือน : มีฉากความรุนแรงในครอบครัว พ่อข่มขืนลูก (แต่ไม่ใช่แกนหลักของเนื้อหาในหนังสือ)

จิตกาธาน อ่านว่า จิด-ตะ-กา-ทาน แปลว่า เชิงตะกอน คำนี้ใช้กับเจ้านาย ... แต่ในหนังสือไม่มีใครเป็นระดับเจ้านายชั้นที่ต้องใช้คำนี้ค่ะ แต่หนังสือต้องการสื่อว่า ในที่สุดเราทุกคนก็ใช้ชีวิตมุ่งสู่เชิงตะกอนทุกคน สิ่งสำคัญระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้ทำอะไรเพื่อจารึกหรือไม่

ตัวเอกของเรื่องชื่อ "จรดทราย" นักศึกษามหาวิทยาลัย ฝึกงานในมูลนิธิคุ้มครองเด็กและสตรี จรดทรายเป็นลูกคุณหนู แต่บ้านแตก เนื่องจากพ่อแม่รับไม่ได้ที่ตนเองให้กำเนิดลูกชาย ซึ่งคือ "ภูผา" พี่ชายของจรดทราย ที่เป็นออทิสติก มีปัญหาในการสื่อสาร 

จรดทรายค้นพบความไม่ชอบมาพากล หลังจากน้องที่เธอดูแลอยู่ฆ่าตัวตาย เธอไม่เชื่อ เธอจึงหาทางสืบว่าเกิดอะไรขึ้น 

ในขณะเดียวกัน "ธรินทร์" ตำรวจ สน. ดอนเมือง เจ้าของคดีก็พบกับความไม่ชอบมาพากลของการมีการฆ่าตัวตายถี่ๆ ในท้องที่ดอนเมือง ถี่เกินไป บ่อยเกินกว่าพื้นที่อื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญ

จรดทรายขอคำปรึกษาจากเพื่อนออนไลน์ "พราวพรรณ" ซึ่งเธอได้รวบรวมข้อมูลและแม็ปพื้นที่ที่เกิดเหตุกับแผนที่ ปรากฎว่าสามารถลากสถานที่เกิดเหตุคนฆ่าตัวตายได้เป็นรูปดาว! ถึงแสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องผิดปกติ เป็นฝีมือของมนุษย์มากกว่าจะเป็นปรากฎการณ์ธรรมชาติ ...แต่ปัญหาคือใคร และพวกเขาทำได้อย่างไร เนื่องจากทุกเคส มีพยานหลักฐานชัดเจนว่าผู้ตายเจตนาฆ่าตัวตายชัดเจน

นิยายเขียนมาหลายปี (พิมพ์ครั้งแรกปี พ.ศ. 2542) ดังนั้นประเด็นที่นักเขียนต้องการสอดแทรกลงในนิยาย เช่น ประเด็นเรื่องสิทธิสตรี ประเด็นไม่ได้ล้าสมัย แต่วิธีคิดล้าสมัย และเราได้ข้ามผ่านสิ่งที่ถกเถียงกันในเวลานั้นมาแล้ว ตอนนี้มีประเด็นเรื่องสิทธิสตรีใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย 

แต่ประเด็นที่ยังไม่ล้าสมัยในนิยายและยังเกิดขึ้นอยู่ทุกวันนี้ในสังคมไทย ก็คือ "คนดีตรวจสอบไม่ได้" -- เพราะท่านเป็นคนดี ไม่ต้องมาตั้งข้อสงสัย ใช้ความอาวุโส บารมี ทำท่าโกรธเคืองบ่ายเบี่ยงเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจสอบ ...ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า ยี่สิบปีผ่านไป เหตุการณ์ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น

อีกประเด็นที่น่าสนใจคือ ในบทต้นๆ ของหนังสือ เป็นฉากในห้องพิจารณาคดีพ่อข่มขืนลูก และมีการให้เหยื่อ (ลูก) ที่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ เผชิญหน้ากับผู้ข่มขืน (พ่อแท้ๆ) และให้ทนายฝ่ายจำเลยซักฟอกเหยื่อ -- การกระทำแบบนี้ เหมือนเหยื่อถูกข่มขืนซ้ำอีกรอบต่อหน้าคนแปลกหน้าหลายคน -- ในหนังสือตำหนิทนายจำเลยว่าไม่มีมโนธรรม ... อ่านแล้ว ....คือ ทำไมไม่ตำหนิ "ระบบยุติธรรม" ทำไมจึงตำหนิคนที่ทำหน้าที่ของตน ทนายจำเลยก็ทำหน้าที่ที่กฎหมายกำหนดให้ทำได้ และเขาก็ทำหน้าที่อย่างเต็มที่ กฎหมายต่างหากที่เปิดช่องให้เกิดการทำเช่นนี้ได้ 

มิน่าล่ะ ตอนคนดีโดนตรวจสอบโดยคณะกรรมาธิการ หรือฝ่ายค้าน สังคมก็พากันตำหนิคนตรวจสอบ ทั้งที่เขาก็ทำหน้าที่ของเขา ทำไมเราต้องตำหนิคนที่ทำหน้าที่ของตน?